Gecenin içinden geçiyorum
şehirler çıkıyor karşıma,
bilmediğim şehirlerden geçiyorum
gece çıkıyor karşıma...
Gecenin içinde şehirler var
şehirlerin içinde insanlar
insanların içinde hüzünler var
hüzünlerin içinden geçiyorum yar...
Her uzun yolculukta yaşarım bunu
kaybolurum gecenin içinde
ve gece benim içimde...
İçimde gece gibi karanlık bir sessizlik
gecenin içinde ben, benim içimde gece
içimde şehirler, insanlar, hüzünler
çok uzaklara gidiyorum kendimden,
kendime geliyorum sonra
hasretin çıkıyor karşıma...
Kendimden geçerim de
vazgeçmem hasretinden,
yüreğimde koca bir hasret
sana geliyorum yar
ve sevdan her karanlık gecenin sabahında
güneş gibi doğuyor yüreğime...
Sen doğdukça aydınlanıyorum
karanlık kaybolurken
insanlar azalıyor, hüzünler yok oluyor
ve kabuk bağlıyor çocukluk yaralarım...
Ben her gece sana geliyorum yar
bırak da bir gece sende kalayım,
yaralarımın kabukları dökülsün
hüznümün izi kapansın,
bırak da bir bir gece sende kalayım
ve o gece bir ömür sürsün
içimdeki çocuğun hüzünlü yüzü gülsün...
22.4.2016 - 03.26 / - KaramsarKorkuluk
0 Yorumlar